Libis ng Nayon

Sa libis ng nayon ako nagmula

Sa gilid ng punung kawayanan

Sa may daang pilapil

Sa may dulo ng palayanan

Doon mandiy nakatirik

Munting aming tahanan

Tanaw sa bintanay matayog na bundok

Sa ibaba’y gintong taniman

Saklob ng asul na langit

Sa taas ng yaring kagandahan

Ibong Malaya at huniy

Pumapailanlang sa haring araw

Sa may ilaya naman sa dakong burol

Ang landas ng isang salaming ilog

Sa kulay ng langit, mandiy kaylugod

Sa katahimikan niyang masid

wag mo sanang itutulot

Pumalaot sa gitna ay lalim

Niyang waring pinakapusod

Habang bagtas naman

Ang daang hatid ng paragos

Sa bawat paligid nitoy mga puno ng niyog

Sa lilim ng kalinga niyat kaway

Hatid ay hanging lamig-lubos

sa mga magsasakang maghapong pagod



at sa pagsapit ng isang pagkulimlim

sa papalubog na araw

mistulang iginuhit ng pintor ang langit sa kariktan

mababanaag ang gawa ng isang Maykapal

kasabay ng salimsin, bango ng libis ng nayon



at muling iindap ang bunsol sa magdamag

sa dilim ng gabing hatid ng kanayunan

sa musikang aliw ng kiskis ng kawayanan

at huni ng gabing ibon…

diwa koy mahihimbing sa katahimikan