Sa taas ng punung mangga
ay aking natatanaw
mula sa pagkakaupo
sa sangang kanyang kamay.
Mga batang musmos doon
sa may di kalayuan lang,
sa kaparangang lunti
sa gilid ng palayanan
Ang isa’y pigil nilululos
ang pisi sa munting kamay
at habang tangan ng isa
ang guryon sa may duluhan
na pilit kumakawala
sa hanging dumaraan lang,
waring nagsasabi manding
ibigay ang inaasam
Kalayaan na makamtan
paglipad sa kaitaasan
upang dooy mamalagi
sa indayog ng kalawakan.
At sa di kalaunan pa ngay
sumipol ang isang bugso na dapyo,
upang dinggin isang pagnasa’
sa alapaap dalhin ang pagsamo
Ahh!at ang guryon nga’y biglang nakawala
sa munting kamay habang tanaw sa ibaba
ngunit pansamantala lang na paglaya
sa pising hila, taling sikil ang pagasa.
Hanggang sa lumakas ang hangin
sa kaniyang paglipad-lipad,
at tila ibinigay kanyang dalangin
makawala sa pisi’y hangad.
Sa pagmasid mula sa taas ng mangga…
nais kung isipin sa huli’y nakamtan na ng guryon
ang kaniyang tunay hangad na paglaya...
Kasabay ng hanging amihan sa palubog na araw.
