Hiling na Paglaya

Sa taas ng punung mangga

ay aking natatanaw

mula sa pagkakaupo

sa sangang kanyang kamay.



Mga batang musmos doon

sa may di kalayuan lang,

sa kaparangang lunti

sa gilid ng palayanan



Ang isa’y pigil nilululos

ang pisi sa munting kamay

at habang tangan ng isa

ang guryon sa may duluhan



na pilit kumakawala

sa hanging dumaraan lang,

waring nagsasabi manding

ibigay ang inaasam



Kalayaan na makamtan

paglipad sa kaitaasan

upang dooy mamalagi

sa indayog ng kalawakan.



At sa di kalaunan pa ngay

sumipol ang isang bugso na dapyo,

upang dinggin isang pagnasa’

sa alapaap dalhin ang pagsamo



Ahh!at ang guryon nga’y biglang nakawala

sa munting kamay habang tanaw sa ibaba

ngunit pansamantala lang na paglaya

sa pising hila, taling sikil ang pagasa.



Hanggang sa lumakas ang hangin

sa kaniyang paglipad-lipad,

at tila ibinigay kanyang dalangin

makawala sa pisi’y hangad.



Sa pagmasid mula sa taas ng mangga…



nais kung isipin sa huli’y nakamtan na ng guryon

ang kaniyang tunay hangad na paglaya...



Kasabay ng hanging amihan sa palubog na araw.

Upos na buhay

Hindi ko nakita ang kapayapaan sa paglubog ng araw ngayon
Na dati’y nalalasap ko sa tuwing minamasdan ang paglubog nito
Hindi ko pansin ang ganda ng kulay ng langit at tila kimi sa pagkakaupo
Wala ang kasagutan sa mga tanong ko ng hapong ‘yon
Wala ang saya na dati’y dulot nang hampas ng mga alon
Wala ang sarili,dinala ng isang alaala ng kahapon..

Naglulunoy sa usok ang isipan sa bawat buga ng munting karamay
Naglalaro ang nakaraan ngunit nabubuhay ang sarili sa pasanin nang hinaharap
Napapawi ang pangungulila ngunit ang kinikimkim ay nadarama
Nawawala na rin ng bahagya, sa bawat alapaap ng usok na kanyang dala
Sa isang kaha ng kamatayan, sa panandaliang aliw ng laro sa baga

hindi tulad nang minamahal na nawawala sa pagdaan ng oras
sa sinding upos ay kagyat siya’y naririyan
di nanunumbat, nanunudyo, tahimik na siyay naglalaan
ng oras sa tuwing nanaisin, sa sindi ng apoy siya’y kaagapay
tila ba nakatitig lang at nakikiramay

ngunit alam ko sa sarili kong siya’y kathang isip lamang
na laging hinahanap.. inimbento ng mundo ko.. kahit na
malungkot mang sabihing pinili ko
at sa kamatayan ay maaaring biglang patunghan
ahh…pikit bugang nilalasap sa oras na ninais ko
sa oras na ako’y nangangailangan…

upos ng buhay ko’y tila alam niya kung hangang saan ang kahahantungan..

Munting Pagdamay ng Pipit

Sa aking paglipad sa malayang himpapawirin

panatag ang loob na lubos aking mararating

ang matayog na bundok at luntiang kakahuyan

karatig ng nayon,ilog at ibabang kaparangan


Sa tuwing ikakampay ko ang aking pakpak

sa bagwis mang munti’y aking nalalasap

kalayaang loob sa aking bawat paglipad

tila mararating din ang tayog ng alapaap


Sa ibaba koy tanaw ang gintong bukirin

na ngayoy kumakaway sa ihip ng hangin

minsay nakayukod na sa lakas ng pagihip

at sa bigat na dulot ng kumpol aning bitbit


At sa dako doon ay ang sigla ng sikat haring araw

sa bukirin ay nakamatyag sa buong maghapon

upang sa pagdating ng tagulan sa bukiri’y siyang bantay

bahagharing magbabanta sa magsasakang pagod


...ahh at ang huni ko'y sa inyo makikiramay

bawat awit koy katumbas ang inyong paghahangad

na ‘di huminto yaring pagihip ng amihan

kasabay ng sipol ninyo,hiling itaboy ang pag ulan